15-03-2005 Vanuit Vilcabamba ondernamen we de tocht naar de grens met Peru, maar ten gevolge van de ernstige regenval werd dit door de grote brokken steen en modderstromen ernstig bemoeilijkt.... De busschauffeur vond het na 3 uur rijden niet verantwoord nog verder te rijden en dropten ons in een klein dorpje in ´the middle of nowhere´. Twee jongens aldaar waren niet onder de indruk van de slechte omstandigheden en waren bereid ons voor enkele dollars richting de grens te brengen. Bij het zien van mijn bedenkelijke gezicht verzekerden ze ons dat het goed zou komen en ik hoopte vurig dat we het er daadwerkelijk levend vanaf zouden brengen. Ondanks het feit dat het wegdek op sommige punten afbrokkelden als wij eroverheen reden, (en ik dacht dat we naar beneden zouden storten!,) kwamen we uiteindelijk veilig bij de grens aan en zijn van daaruit verder Peru ingereisd… In de stad Chiclayo aan de kust van Peru hebben we een bezoek gebracht aan de plaatselijke heksenmarkt, alwaar allerlei wonderlijke kruiden, geluksamuletten, zalfjes en exotische voorwerpen als gedroogde lama-foetussen verkocht werden. Dit laatste brengt, zoals men hier gelooft, geluk bij de bouw van een nieuw huis. Dusss… Daarna zijn we naar een boerderij in de buurt van Cajamarca geweest. Aan het voerhek in de stal hing er voor iedere koe (, 12 in het totaal,) een persoonlijk naambordje. ´s Avonds riep de boer de koeien om de beurt uit het land door hun namen te brullen en de beesten liepen dan naar hun eigen plekje toe… heel bizar!! In het vissers- en surfdorpje Huanchaco, dat bekend staat om de rieten kano´s die de vissers hier gebruiken en waar voor een leek niet mee te varen is, werd tijdens ons bezoek uitbundig carnaval gevierd in onvervalste 'Brasilia´-stijl, en tot groot genoegen van mijn wederhelft… compleet met half-ontblote dames! De plaatselijke bevolking nam het er deze dagen ook flink van door 9 uur ´s morgens potten bier open te trekken, hetgeen wij absoluut niet als straf ervaarden… (ervoeren voor de hardcore Neerlandicus onder ons…) Vervolgens hadden we het plan opgevat om vanuit Huaraz een paar dagen te gaan ice-climben. Maar daar aangekomen bleek het ijs in snel tempo te smelten en werd het ons, tenzij we levensmoe waren, ten zeerste afgeraden, dus leek het ons een beter idee even te wachten met deze halsbrekende toeren tot in Argentinie. In plaats
daarvan reisden we via Lima door naar Huacachina, een oase midden in
het woestijngebied, alwaar wij een ´dune buggy ride´ (=
met een buggy over de duinen crossen) hebben gedaan. Wederom kregen
wij een chauffeur toebedeeld die een sterk geloof in het hiernamaals
leek te hebben. Met grote snelheid raceten we over de enorme woestijnduinen
tot we na verloop van tijd op de top van een gruwelijk hoge duin afgezet
werden met de mededeling dat het tijd was om te gaan sandboarden… Vervolgens
hebben we een helse busrit van 15 uur door de bergen van Nasca naar
Cusco gemaakt, waarbij een jongetje door zijn broekspijp buitensporig
veel diarree in het gangpad liet lopen, hetgeen tot gevolg had dat de
halve bus spontaan moest overgeven… Op dit moment zitten we in een gezellig druk hostel met een heuse V.N.delegatie van reizigers uit alle uithoeken van de wereld (Australie, Engeland, Israel, Noorwegen, Canada, Denemarken en Noord-Amerika) en wachten we in spanning af op de komst van de ouders en zus van Carlo, die ons twee weken op onze reis zullen vergezellen… Daarover de volgende keer meer! De groetjes vanuit Cusco, Fem |
|||||
-
|